Karakteri oturmamış kategorisine giren insanlar. Hayati kararlarını ikinci ve üçüncü kişilerin yönlendirmelerine göre alarak kendi hissiyatlarından dahi emin olmadan uygulama aciziyeti içerisinde olan insanlardır.
Ne istediklerini tam olarak da bilemediklerinden en ufak sarsıntıda bile büyük yıkımlar yaşayabilirler. Düzenli planları olmaz, pişmanlıkları ve kaçırılan trenleriyle de meşhurlardır.
Toplum bu tip insanlara cahil, olgunlaşmamış veya ham der.
Cahilliğin yaş ile uzaktan yakından alakası olmaz. Tamamen kişinin aklı ile alakalı bir durumdur.
Bu kişilikteki insanlar akıl olarak büyümezler. Kişisel hiçbir şeyleri de yoktur dur. Etraflarından çalıp çırptıkları prensipleri benimseyip kendilerine adapte ederek yaşarlar. Sürekli konuşurlar ve kendilerinden bahsederler, çünkü içleri rahatsızlardır. Olmamışlardır. Huzursuz ve komplekslilerdir. Her türlü lafı dönüp dolaşıp kendisine getiren kişilerdir. Bu tiplerin fikirleri de değerlidir. Onlardan değerlisi yoktur. Onlar müthiştirler.
Mesela; Bir şeye itiraz eder, sonra için için ikna olur ve çabucak dolduruşa gelirler. Bir müddet sonra da onun amansız savunucusu olup çıkarlar.
İnsanlara karşı saygıları da yoktur dur. Onların gözünde herkes koca bir hiçtir. Bir kendileri bir de olmayan "ben"likleri vardır. İçlerindeki boşluk egoları ile doludur.
İnsan yıllar geçtikçe bazı şeyleri daha iyi gözlemleyebilmek adına olgunluğun ve nezaketin gerekli olduğunu daha iyi anlayabiliyor.
İyi bir aile, iyi bir çevre, aldığı ilim, fıtrat bir insana çok şey katabilir. Fıtrattan kastım insani değerlere önem veren ve merhamet sahibi olabilen insanlardır.
Yüce Rabbim Bizleri!
Kişiliği oturmuş, kendini olduğu gibi kabullenen, kötü huylarını törpüleyebilen en önemlisi de empati kurabilen "karakteri oturmuş insanlarla" karşılaştırsın. (AMİN)
Esenlikler dilerim.