Yığınla sorunlar var önümüzde, etrafımızda,
İşsizlik sorunu, iş, aş, eş bulamayanlar,
Diplomalı cahiller, diplomalı işsizler,
Küçük gelinler sorunu,
Kan davasına dönüşen ölümler, cinayetler,
İnsanlar arasındaki adaletsizlik ve perişanlıklar,
Yardımlarla, pansumanlarla nereye kadar…
İnsanlar arasında paylaşımcılık olmadığı sürece,
Bir yerde muhakkak tıkanacaktır.
Kimse kimsenin umurunda değil,
Özellikle varoşlarda büyük sıkıntılar var.
Karabasanlar gibi birçok şey, her yanımızı kaplamış,
Mengeneye sıkışmış gibi, sıkıldıkça sıkılıyoruz.
İyi de, nereye kadar…?
*
Her gün, o kadar çok şeyle karşı karşıya kalıyoruz ki…
“Kimin eli kimin cebinde,” belli değil.
Neye inanacağız, kime inanacağız,
Bilgi kirliliği hat safhada,
Ortada inanılmaz tuhaflıklar var,
Aynı cepheden bakılmasına rağmen, farklı tuhaflıklar içerisindeyiz.
Herkes, “benim dediğim doğrudur” diyor,
Herkes, “dediğim dedik, çaldığım düdük,” havalarında,
Kimse kimseyi anlamıyor,
Belki de anlamak istemiyor,
Ya da anlamak hesabına gelmiyor.
Kim bilir!
Acaba 118… bilmem kaç biliyor mudur?
*
Güzellikler ve güzel insanlar bol bu dünyada,
Ama herkes aptal var gözüyle bakıyor,
Herkes suçlu arıyor, birbirini suçluyor.
Gelecek korku ve endişesiyle…
Hep yalan-dolan, hep entrikalar,
Rengi belli olmayan söylemler.
*
Yorumlar farklı,
Sıkıntılar farklı,
Teşhisler farklı,
Tedaviler ve reçeteler farklı,
Gücü, kuvveti yerinde olanlar, hep yabancılar,
Yarayı açanlar da onlar,
Merhemi bulanlar da onlar,
Merhemi süren de onlar,
Bize düşen, sadece rıza göstermek olmuş! Yazık!
*
Bizi bize kırdırıyorlar.
Aramıza nifak sokuyorlar,
Tefrikayla öz benliğimize ipotek koyuyorlar.
Sahi, biz zaman kendimize geleceğiz,
Biz, ne zaman özümüze döneceğiz.
Bir bilen var mı?
Kerim BAYDAK