Sevgi Bahçesi
Eğitim sistemimizin temeli , sevgi ve adalet üzerine kurulmalıdır.Sevmek , sevilmek ,saygı görme isteği, insanın doğasında vardır.İnsan, doğduğu andan itibaren ,anne babasının sevgisine, şefkatine muhtaçtır..Daha sonra, çevresinde değer verdiği insanlardan, aynı sevgi ve saygıyı görmek ister..Kısacası adam yerine konmak ister.Anne babanın,aile fertlerinin ,öğretmeninin kendisine gösterdiği sevgileri toplar, Üst üste koyar .Kendi kişilik gelişimini ,özgüvenini oluşturur.Tıpkı arının bal peteğini ördüğü gibi.Ailede aşağılanan ,hırpalanan ,hor görülen ,veya sevgiyi şefkati dersteki başarısının karşılığı olarak toplayan çocuğun , kişilik gelişimi olumsuz etkilenir.Gelişmez Cüce kalır.Evde dersleri iyi olduğu için sevgi gören bir çocuk, okulda arar sevgiyi.Öğretmen de,tüm ilgi ve sevgisini başarılı öğrencilere gösterince ,çocuk işin ticaret olduğunu anlar.Demek ki ,başarıyı göstereceksin, sevgiyi alacaksın der. .Başlar sevgi toplamak için istenileni yapmaya.Derse çalışır .Sınavlarda başarıyı gösterir.Öğretmenden ,aileden aferinleri toplar.Sarılıp öpülmeyi görür.Bunların tümünün, kazandığı başarının karşılığında verildiğini bilir..Aslında istediği ,kendisinin, kendisi olduğu için sevilmesidir.Çocuk başarılı olunca sevileceğine,yoksa eski ayakkabı muamelesi göreceğine inanır.Çünkü çevresindeki başarısız olan arkadaşlarının, aynı muameleye maruz kaldıklarını görür.Ver başarıyı ,al sevgiyi diye düşünür.Tam bir ticaret çocuğu olarak yetişir.Böyle olunca ,ne başarılı öğrencinin kişiliği gelişir,ne de başarısız öğrencinin .Çünkü başarısız öğrenci sevgiyi,ne okuldaki öğretmenden ,nede ailesinden görür.Çünkü sevgiyi hak edecek bir başarısı yoktur.Ortada sevgiden çok, bir ticaret vardır.Yetişen çocuk, ticaret çocuğudur.Böyle olunca kişi bireyselleşir.Sadece kendisi ve diğerleri vardır.O diğerlerinin tümü , kendisini başarı karşılığında sevmektedir.Bu çocuk yalnızlaşır.İçinden ,çevreye karşı ticari hesap vardır.Başarısız öğrenci, sevgi toplamanın başka yollarını dener. En tehlikelisi de bunlardır.Senin, sevip kucaklamadığın çocuğun,sevgiyi dışarıda arar.Dışarısı da , mayın tarlası gibidir.Birileri aradığı sevgiyi fazlasıyla gösterir ama ne karşılığında .Bu terör örgütleri olabilir..Uyuşturucu tüccarları olabilir. .Fuhuş tüccarları olabilir.. Bir çocuğun hayatı helak olur gider.Anne baba ,şu kılasik cevabı verir.’’Bir türlü anlamıyorum.Bu çocuk neden böyle oldu.Halbuki, biz ne istediyse verdik .Hiç bir şeyini eksik etmedik.’’der. Aslında, çocuğun gerçek ihtiyacının, sevgi olduğunun bir türlü farkına varılmaz. Sınavlarda başarılı olan öğrenci ,belki istenilen başarıyı gösterir ama ,bir türlü mutlu huzurlu olmayı başaramaz.Hayata karşı dirençsiz olur. En küçük bir sarsıntıda yıkılır..Çünkü mutluluk aşısı olan,istediği karşılıksız sevgiyi, ailesinden alamamıştır.Dışarıdan baktığınızda ,dış görünüşleri dört dörtlüktür.Evi ,arabası,yatı katı her şeyi vardır ama, hala psikolojik sorunlar yaşamaktadır.. Mutsuzdur,dayanıksızdır.kişiliksizdir.huzursuzdur. Ben aileyi bir bahçivana ,çocukları da ,onun bahçesinde yetiştirdiği ağaçlara benzetiyorum.Bahçivan iyi bahçivan olmaz sa ,bahçesi bakımsız olur,Ağaçlar, ya kurumuştur, ya da hastalıklıdır .İçten içe çürür .En küçük bir esintide ,rüzgarda yıkılır.Bahçivan iyi bir bahçivan ise ,bahçesinde sevgi ağaçları yetiştirir.Bu ağaçlar sağlam dayanıklı olduğu gibi, rüzgar estikçe ,çevreye sevgi kokuları saçar.Bu ağaçların dallarında kuşlar cıvıl cıvıldır.En güzel meyveleri onlar verir.Sevgi ile yetişen çocuklar ,yaşamı boyunca her şeyi sever .Doğayı ,insanları,hayvanları,çocukları ,yaşlıları,düşkünleri.Böyle yetişen insanlar, çevresinde de ,sevilen aranan insanlardır. Başarı kendiliğinden gelir.En önemlisi,sevgi bahçivanının yetiştirdiği bu insanlar ,hayatın her saniyesini zevk alarak yaşarlar.Hayatta karşılaşacakları olumsuzluklara karşı dirençlidirler.Aşıları ,sevgi bahçesinin bahçivanı tarafından, eksiksiz yapılmıştır.Gelin ,hep birlikte sevgi bahçeleri kuralım .Çocuklarımızı yarış atı gibi ha bire koşturmak yerine,sevgi ağaçları gibi severek yetiştirelim.Çocuklarımızın yarınlarında ,mutlu huzurlu bireyler olmasını istiyorsak,onlardan sevgimizi hiç eksik etmeyelim.Her birimizin birer sevgi bahçivanı olmamız dileklerimle.
Recep ESMER