Kendine yabancı birinin başkasına nasıl bir yardımı olur bilemiyorum. Kendimize hayrımız yok çoğumuzun zaten. En son ne zaman oturduk kendimizle şöyle karşılıklı. En son ne zaman muhabbet etmeye çalıştık.
Başkalarına yakın olmaya çalıştıkça kendimizden uzaklaştık; farkına bile varmadık. Sorunu dışarıda aradık durduk çoğu zaman. Oysa asıl çukur bizim içimizdeydi. Bu çukurla birlikte doldurulamaz bir boşluk oluştu hayatımızda. Bu boşlukla ne yaptı peki? Tabi ki onarılamaz yaralar açtı yüreğimizin taa orta yerinde.
Dertleşmek için kendimizle biraz geç kaldık gibi. Şöyle bir akşam veya bir sabah elimize alıp kırk yıllık hatırı sayılır kahvemizi, tüm içtenliğimizle konuşabildik mi? “Sevgili kendim, geç kaldım afedersin. Fakat geç de olsa geldim, buradayım; yanında. Seni anlamak için geldim. Bu ânımı sana ayırdım. Farkındayım seni yordum, kırdım, üzdüm, ihmal ettim. Başkasından beklediğim ilgiyi, özveriyi asıl ben senden esirgedim; bilerek veya bilmeyerek. İşte bu nedenle bir arayıştayım. Hissettiğim veya hissetmek istediğim bir şeyler var, duymak istediğim sözler. Aslında bunları asıl kendimden bekliyormuşum haberim yok.
Sevgili kendim, gel seninle şu süzgeci elimize alıp biraz eleme yapalım olur mu? Çökenleri atalım, ağırlık yapmasın, kalbi yormasın. Kalanlar bize yeter, unutacaklarımızı unutalım. Hem her şeyi hatırlamaya gerek yok. Yol uzun, bizi yorar, soluğumuzu keser, hızımızı azaltır, enerjimizi emer. At gitsin çerçöpü, zamanı geldi Sevgili Kendim.
Kahvemiz çok güzel, bak tadı damağımda kaldı. Bunu tekrar yapalım olur mu? Hatta bunu sık sık yapalım derim ben. Hatta ve hatta bir dahakine ne yapalım biliyor musun? Birlikte şarkı dinleyip, söylenen şarkıya eşlik edelim. Hem belki şiir bile okuruz birbirimize. Daha önce okumuş olduğumuz kitaplardan bahsedelim. Ağız dolusu kahkaha atalım, acılarımızdan bahsedelim, ağlayalım utanmadan sıkılmadan.
Bir defter alalım kendimize. Kazanımlarımızı ve kayıplarımızı yazalım tertemiz sayfalarına. Dünyanın, yaşamın güzelliklerinden bahsederiz; resim çizeriz belki. Şiirler, şarkılar yazarız. Evet epeydir görüşmüyorduk; fakat bu bundan sonra da görüşmeyeceğimiz anlamına gelmiyor. Ben hatalarından ders alan biriyim. Bundan sonrası için güzel şeyler düşleyelim, bizi mutlu eden şeyler. Kendi yaşam tarzımızı belirleyip ona göre yaşayalım.
Sevgili Kendim, şimdilik hoşçakal. Elbet yine görüşeceğiz. Bir kahve molası iyi gelir ikimize de, bunu unutmayalım.” İşte hepsi bu, Hiç kimseye olmadığımız kadar samimi ve dürüst olalım kendimize. Kendimizi anlayalım önce, kendi boşluklarımızı dolduralım. Ondan sonrası kolay. Etrafımıza yansıttığımız manevi ışık herkese payına düşeni verecektir elbet. İşte bu kadar kolay.
Nazan Taştan Yapıcı
Instagram: nazantastan1