Hani her yazımızın sonunda gökyüzüne şöyle bir bakıyorduk da; içimizden ne geçiyorsa diliyorduk.. Sonra kocaman gülümsüyor ve belki de birbirimize gülümsemişizdir diyorduk..
Bu kez sona bırakmayalım. Bu kez, en başından yapalım. Yazımızı sonra okuyalım. Ne dersiniz? Ben “Evet” dediğinizi kabul ediyorum ve sizin de aynını yaptığını düşünerek, başımı gökyüzüne çeviriyorum. Hepinize teker teker gülümserken, gökyüzünü de kalbime olduğunca sığdırıyorum.
Hadi bunu hep birlikte yapalım. Alalım gökyüzünü karşımıza, kalbimize sığdırabildiğimiz kadar sığdıralım. Hayallerimizi, umutlarımızı, gidenlerimizi, bir türlü yüreğimizden uğurlayamadıklarımızı, aklımızda ne varsa hepsini birer birer düşünelim. Uzun sürerse sürsün, bugün sadece maviye içimizi dökelim.. Nefesimizi üfleyip, derin derin tekrar içimize çekelim ve tekrar tekrar gülümseyelim..
Sonra da hep birlikte bu yazıyı okumaya devam edelim. Bir umut vardır hani, olmayacağını biliriz de, hatta bunu defalarca içimizden de söyleriz, ama hep bir yerlerde ufak da olsa bir ışık vardır “ya olursa” diye. Belki de olur bu kez. Bu kez belki de yanılmayız. Belki hep birlikte yeniden umut ekeriz yüreğimizin en derinlerine. Belki de olmayacakları oldururuz hep birlikte.
Umut diyorum, vazgeçildiğinde biter.. Umutlarımız olmadığında değil, vazgeçtiğimizde biter ve işte o zaman biz de vazgeçilmiş hanesine bir çizgi daha atarken, yeni umutlara yelken açmak için bir hayli yorgun oluruz.
Umut edelim, asla vazgeçmeden.. Gelmeyeceğini bildiklerimizi, olmayacağına emin olduklarımızı ve asla gerçekleşmez dediğimiz her şeyi. Fukarının ekmeğiymiş umut derler ya hani.. Bizim de mutluluğumuz olsun. Umut ettikçe mutlu olur insan, mutlu oldukça daha çok umut eder.
Ben umut etmekten vazgeçmeyelim diyorum. Ne olursa olsun, bir umut bulunsun bir köşemizde. En mutsuz anlarımızda açalım üzerini, içimizi bir sevinç kaplatalım “ya olursa” diye..
Engin maviye baştan bakmıştık zaten değil mi? O zaman bu kez sadece yazının sonunda son kelimeyi üç kez tekrarlayalım hep birlikte ve gülümsemeye çalışalım, şartlar ne kadar gülümseme desede.. Kim bilir; belki de birbirimize gülümsemişizdir yine..
“YA OLURSA”..
Hoşça, dostça, mavinin huzur tonuyla, umutla kalın..
Sevgiyle..
Emine ÖZEL SUMMAK