Şeyhülislam Zenbilli Ali Efendi, zamanın en büyük âlimlerindendi. Herkes tarafından sevilir ve sayılırdı. Sık sık tertip ettiği sohbet toplantıları çok samimi bir hava içinde geçerdi. Her sohbeti ayrı bir güzellikte olur, dinleyenleri coştururdu.
Bir yaz günüydü. Hava oldukça sıcaktı. Zenbilli Ali Efendi’ nin evinin arka kısmındaki bahçede, ateş gülleri arasında sohbete oturulmuştu. Bir ara söz canlı cinslerine gelip dayandı. Hocanın, yakın arkadaşlarından biri ile aralarında şöyle bir diyalog geçti:
“ Hocam, en çok hangi kuşları seversiniz? “
“Ben sadece kuşları değil, bütün hayvanları severim.”
“ İnsanlarla alakalı ne düşüyorsunuz? “
“ İnsanları da severim; ama hepsini değil. Hayvanların hepsi sevilmeye layık oldukları halde, insanların hepsi sevilmeye layık değildir. Bazı insanlar davranışlarıyla hayvanlardan daha aşağı düşerler.”
“Sizce insan mı hayvandan üstün, yoksa hayvan mı insandan?”
“ İnsanlar hayvandan üstün yaratık olmalarına rağmen, hayvanların da insandan üstün tarafları vardır. Mesela onların içinde hiçbir müşrik ve münkir, hiçbir yalancı- dolandırıcı ve sahtekâr yoktur.”
Annem yine bir takvim yaprağı verdi. Bu çıktı bahtıma. Yok, canım şaka! Annem benim düşüncelerimi yarı onayladığı için saklamış bu yaprağı ve bugün verdi bana.
Başlıkla ne ilgisi var, diyecekseniz; açıklayayım. Ben iki köpek dışında diğer hayvanlarla ilgilenmek istemediğim için; annem de kardeşim de hep bana “ sen yaralı parmağa işeme “ deyip duruyorlar. Aslında bu deyimi ben de çok sık kullanırım. Anlayacağınız bu, bize ata armağını.
Neden böyle söylüyorlar, haklı mıdırlar, değil midirler gibi ayrıntılara da hiç değinmeyeceğim. Sadece hayvan sevgimin sorgulanması bazen benim çok canımı sıkıyor. Bu da benim sorunum. Çünkü her şeyde olduğu gibi, bu da çok göreceli bir kavram. Neye göre, kime göre dediğim an zaten her şey yerli yerine oturuyor. Ne kadar farklılıklara değil de benzerliklere odaklanırsam o kadar huzuru buluyorum. Bunu da yapabilirim sanırım.
Hani “ olsa, dükkân senin “ diyorlar ya, keşke bende de o güç olsa da; annemin ve kardeşimin daha fazla gönlünü yapabilsem!