“Hayat her şeye rağmen güzel”. Bu cümleyi bir yerlerden hatırlıyor musunuz? Mutlaka bir yerde de olsa gözünüze çarpmıştır ve okumuşsunuzdur.
Ben de diyorum ki; “Her şeye rağmen yaşıyoruz”. Hayat güzel evet ama yaşayabilirsen. Yaşamaktan kastım, nefes almak ve hayatını sürdürmek için çabalamak değil. Yaşamaktan kastım, tam anlamıyla yaşamak. Belki eğrisiyle, belki çirkiniyle ama hakkıyla yaşamak. Yoğun bir günün ardından huzurlu bir evde dinlenebilmek, yorucu bir ayın ardından bankamatikten yüklü bir miktar maaşı çekebilmek. Vitrinlere öylesine bakmak değil, baktığımızı alabilmek. Yiyeceklerimizi hayal etmek değil, yiyebilmek.
Beni sürekli okuyan okurlarım ne demek istediğimi gayet iyi anlayacaklardır. Her zaman iyimser yazılar yazan ben, birkaç yazımda biraz kötümser olabiliyorum. Hayatın gerçeklerini göz ardı ederek ,nereye kadar koşabiliriz sizce? Ya da bacaklarımız bizi nereye kadar taşır? En acısı da önümüzde serilen tüm olumsuzlukları nasıl görmeden gidebiliriz, gideceğimiz yere?
Hani hep diyorum ya; üstüne üstüne basın, ezin geçin. Kim olduğunuzu gösterin. “Bu mu yıkacak beni?” deyin ve yolunuza çıkan tüm engelleri birer birer devirip, geçin. Ama olmuyor bazen değil mi? Bazen tüm engelleri yıkarken, bir bakıyoruz ki; kendimizde yıkılıvermişiz. İşte şimdi yine benzer ama bir açıdan da farklı bir şey söylemek istiyorum. Yıkılın gerekirse, ama tekrar ayağa kalkmaya bilin mutlaka. Kimseye muhtaç olmadan, kimseden yardım almadan. Kendi bacaklarınızla, kendi kollarınızla tekrar ayağa kalkmayı öğrenin.
Hayalleriniz devam etsin, evet ama, hayal dünyasında yaşarken de, gerçekleri göz ardı etmeyin. Bırakın acı versin, siz yine de gerçeklerle yaşamayı öğrenin. Defalarca yıkılsanız da, sadece hayallerle mutlu olsanız da, tutunacak ufacık bir dal bulun ve yukarı doğru çıkmaktan asla çekinmeyin. Gökyüzüne erişin demiyorum ama gökyüzünün renklerini hissedin.
Gökyüzüne bakalım mı yine, hep birlikte? Belki de gülümseriz hep birlikte ve farkında olmadan birbirimize gülümsemiş bile olabiliriz yine.
Kucak dolusu gerçek gülümsemeyle,
Hoşça, dostça, sevgiyle kalın...
Emine ÖZEL SUMMAK
