Rapora göre, göreli yoksulluk oranı TRC1 bölgesinde yüzde 4,7 ile en düşük seviyede kaydedildi. Bu oran, Adıyaman’ın ekonomik zorluklara rağmen dayanıklılığını ve halkının yaşam koşullarını iyileştirme çabalarının sonuç verdiğini gösteriyor.
Türkiye'nin En Yoksul Bölgeleri: İç Anadolu'da Yoksulluk Alarmı
Raporda yoksulluk oranının en yüksek olduğu bölgeler arasında Kırıkkale, Aksaray, Niğde, Nevşehir ve Kırşehir bölgeleri yer aldı. Bu bölgelerde gelire dayalı göreli yoksulluk oranı yüzde 14,6 olarak kaydedildi. Geçtiğimiz yılın raporunda Kastamonu, Çankırı ve Sinop illerini içeren TR82 bölgesi en yoksul bölge olarak öne çıkmıştı.
Adıyaman Yoksulluğa Direnç Gösteriyor
Adıyaman, Kilis ve Gaziantep’i kapsayan TRC1 bölgesi, yüzde 4,7 ile en düşük yoksulluk oranını yakaladı. Bu oran, bölgedeki ekonomik faaliyetlerin ve sosyal yardımların etkili olduğunu ortaya koyuyor. Ayrıca, Şanlıurfa ve Diyarbakır’ı kapsayan TRC2 bölgesi de yüzde 6,4 ile yoksulluğun en az görüldüğü bölgeler arasında yer aldı.
Türkiye Genelinde Yoksulluk Artıyor
Raporda dikkat çeken bir diğer veri ise sürekli yoksulluk oranındaki artış oldu. Türkiye genelinde sürekli yoksulluk oranı 0,7 puan artarak yüzde 13,7’ye yükseldi. Artan enflasyon, yüksek yaşam maliyetleri ve ekonomik belirsizlik, milyonlarca vatandaşın geçim sıkıntısı yaşamasına neden oldu.
Konut ve Geçim Sıkıntıları Derinleşiyor
Konut Problemleri: Nüfusun yüzde 31,3’ü sızdıran çatı, nemli duvarlar veya çürümüş pencere çerçeveleri gibi sorunlarla karşı karşıya.
Isınma Sorunları: Yüzde 30,2’lik bir kesim, konut izolasyonundan kaynaklı ısınma problemi yaşadığını belirtti.
Ekonomik Yetersizlikler: Fertlerin yüzde 57,5’i tatil masraflarını, yüzde 39,3’ü düzenli protein tüketimini ve yüzde 15,1’i ise evin ısınma ihtiyacını karşılayamadığını ifade etti.
Adıyaman’ın Dayanıklılığı ve Bölgesel Çalışmaların Önemi
Adıyaman'ın yoksulluk oranlarının düşüklüğü, bölgedeki dayanışma ruhu ve ekonomik desteklerin etkinliğini gözler önüne seriyor. TÜİK raporu, Adıyaman’ın güçlü bir bölgesel kalkınma modeli sunduğunu ve bu çabanın diğer bölgelere örnek olabileceğini ortaya koyuyor. Ancak, genel tablo Türkiye’deki ekonomik eşitsizliklerin hala derin olduğunu ve çözüm için uzun vadeli politikalara ihtiyaç duyulduğunu gösteriyor.
Kaynak : PHA
