Kovuldukça Kapıdan Bacadan Giren Şiddet
Analık ve aile kavramına yüce değer veren özde anaerkil bir varlık (kadın)
Ekonomik, sözel, cinsel, psikolojik, medya
hep kadın üzerinden estirildiğini bilmezden gelenlere.
Bilin ulan!
Kadın kim ki?
Kadın ne anlar?
Kadın dediğin; konuşmaz, susar!
Kadın dediğin; sorgusuz, sualsiz söz dinler ve itaat eder!
Kadın dediğin; karşı cinsin (hayvan olsa da) emrine amade olur!
Kadın dediğin; hak-hukuk miras arayamaz, alamaz!
Kadın dediğin; kan kussa kızılcık şerbeti içtim der!
Kadın dediğin; dayaktan moraran yerleri için “çarptım” der!
Yazmayla bitiremeyeceğim kadar “kadın dediğin”ler uzar da uzar.
Kadın dediğin nedir ki arkadaş?
Canın istediğinde patlat tokatı gitsin.
Kadın kimdir ki; erkeğe hesap soracak ya da sözünden çıkacak!
Doğurduğu çocuğu ola ki kendi annesine, kardeşine benzetse suç yahu!
Hem zaten kadınsan doğurduğun çocuk kendi ailence torun kabul görmezken!
Yoruldum ve hastayım bir de.
Çok eksiklerimi erkekler tamamlar zaten.
Ben kısaca “dövün ulan, dövün” diyorum.
Kocanın vurduğu yere güller, laleler sümbüller bilumum börtü
böcek ve çiçek açar anasını satayım.
Tarifi zor bir acı
Yani tadılmadan anlaşılmayacak bir sancı
Bünyem hak etmediği olaylara tanık oluyor
ve ben susu(yorum)!
Anam, kardeşim susuyor
İstanbul susuyor ışıklar yanınca her gece!
Utandığım çok zaman oldu.
Kadın oluşumdan ya da olamayaşımdan utandım!
Çok kez bakmaya cesaret bulamadım kendi yüzüme.
Kendimi kendime ele vermekten çok korktum!
Çok sevdim okumayı yazmayı fakat;
yazamadım, içimi önüme koyarım diye yazamadım.
Ayser ÖZBAKIR
