Biri Semra,
Biri Sema,
Biri Sultan
3 S ’lerle başladı, sefil ve perişan yaşantım.
3 S ’leri düşünmekle geçti bugüne kadar ömrüm.
Nenem Sultan!
Annem Sultan!
Ablam Sultan!
Tesadüf müdür, kader midir, inanın anlamadım.
Daha sekizinde kaybettim, Nenem Sultan’ı,
On yaşına girmeden öksüz kaldım,
Kaybettim Annem Sultan’ı.
Kalakaldım yalan dünyada, Ablam Sultan’la.
O mahallede geçti, perişan çocukluk yıllarım.
Bazen simit, bazen nohut, bazen yumurta... satarak.
Kazanıp yerdim, çokoçoko, bicibici ve karlambaç...
Yeni gelmişti mahallemize, bacı olan 3 S ‘ler.
Biri Semra!
Biri Sema!
Biri Sultan!
Tesadüf müdür, kader midir, inanın anlamadım.
Hepside birbirinden güzel, açmaya hazır gonca gül.
Büyük S çocuk görürdü hep beni, birkaç yaş büyük.
Ortancası yaşıtımdı, bakmazdı bana, kalbim kırık.
Küçüğü de bilmezdi aşkı, sevgiyi, kırık kalbime bakıp.
Bir gün bişeyler oldu, benim için bir mucize.
Çokoçoko, bicibici, karlambaç derken, takıldı bana...
Filizleniyordu aşkımız, dal veriyordu sevgimiz,
Yeşilleniyordu, bir Akdeniz akşamında aşk ağacımız.
Ama çok sürmedi, meyve vermeden kurudu sevgi ağacımız.
Tesadüf müdür, kader midir, inanın anlamadım.
Taşındılar, bilmediğim, görmediğim bir diyara.
Yıkıldım o an, ne yapacağımı bilmeden...
Yüreğimde kopan kasırgalar dinmeden...
Kalbimde yanan ateşin alevi sönüp küllenmeden…
Geçmişti yıllar, kovalamıştı birbirini günler, haftalar.
Tesadüf müdür, kader midir, inanın anlamadım.
Çalışırken bir salı akşamı, Kale Aile çay bahçesinde…

Ortanca (S) ema gelmişti, hem de masada, tam karşımda.
Kızardım, renkten renge girdim, dilim tutuldu lâl oldum.
Yalnızdı, o da yıkılmıştı, viraneye dönmüştü, kalbi kırık.
Konuşamadı çay içerken, zorlanarak da olsa, gözü yaşlı.
Nerededir, ne yapıyor, konuşamadık, sadece bakıştık.
Evlendi mi, bekâr mı, halhatır soramadık, bakıştık.
Dayanamadı belki de, kalkıp ebediyen çekip gitti.
Benden bir şeyler koparıp, yine terkedip gitti.
Yıllar geçti aradan, yaş oldu kırk beş, sandım ki unuttum.
Evlendim, unuttum sanırım, çocuklarım da oldu.
Tesadüf müdür, kader midir, inanın anlamadım.

Belki de tevafuktur. 
Arka arkaya üç kızım oldu, en büyük şansımdan.
Biri Semra!
Biri Sema!
Biri Sultan!
Acılarım her zaman taze kalıyor, sanırım.
Kaldım yine baş başa 3 S ‘lerle.
Biri Semra!
Biri Sema!
Biri Sultan!
 

Not: Kerim BAYDAK’ın “ AĞLAMA GÜLÜM” adlı şiir kitabından