Biz doğa yürüyüşlerinde “doğayı dinleme “dediğimiz iki dakikalık bir ritüel gerçekleştiririz.
Bu benim için, her yürüyüşe çıktığımda geçerlidir. Müzik dinlemem yürüyüşlerimde.
Koruluk dediğimiz çamlıkta, yaklaşık bir ay önce yaptığım bir yürüyüşümde; sesi sonuna kadar açık müzik dinleyerek, yürüyüş yapan bir genci uyarmak zorunda kaldım. Aramızda şöyle bir konuşma geçti:
-Lütfen, kendi duyacağınız kadar müziğin sesini açar mısınız? Ben doğanın sesini dinlemek istiyorum.
-Abla benim kulaklarım iyi işitmiyor, ondan açtım bu kadar.
-Olabilir. Kulaklık takın o zaman.
-Abla benim kulaklarım iyi işitmiyor…
Şeklinde baktım ki konuşma uzayacak, uzaklaştım.
Bugün yürüyüş yapıyorum aynı yerde, bir genç seslendi:
-Abla doğanın sesini dinledin mi?
-Evet canım. Teşekkürler.
Baktım ki aynı genç, bu sefer kulaklık takmış. O kadar anlık oldu ki her şey; acaba kinaye mi vardı, diye sorgulamama bile fırsat kalmadı. İyi ki kalmadı. Teşekkürler!
