Ne çok duydum bunu babamdan; “ Şapkamı önüme eğdirme, başka şey istemem senden .”
Hâlbuki geriye istenecek ne kalıyor ki, bu sözü söyledikten sonra. Hiç hata yapma, mükemmel ol. Ya da cinsiyetinin doğallığından uzaklaş. Sözün özü “ öl “ demenin üstü kapalı bir şekli, bugünkü anlayışıma göre.
Ben ölmek istemiyorum. Hayatımdaki tüm erkekler, lütfen kendi duygularınızın sorumluluğunu alın ve beni rahat bırakın. Evet, bugün babam hayatımda yok. Fakat her söylediği şey zihnimde çakılı. O yetmiyormuş gibi, her alıntı diğer ailedeki ya da sülaledeki erkeklerimin dilinde. İsyan edesim geliyor çoğu zaman.
Bu da yetmezmiş gibi, kadınlarımızda da aynı nakaratlar. Gerçekten bazen nefes alamaz hale geliyorum.
Hadi rahmetli fötr şapka takardı hep. Böyle söylemekte haklıydı diyelim. Ya size ne oluyor? Hani şapkanız nerde?
Öylesine öfke doluyum ki, bir canlı bomba olasım var. Kendimle birlikte tüm dünyayı uçurasım var.
Geride, boşlukta sallanan bir adımdaki(İkbal) “ a” nın şapkası kalsın istiyorum.
